Budynek dworca kolejki wąskotorowej na Przedmieściu Odrzańskim powstał w 1989r.
Obiekt o drewnianej konstrukcji szkieletowej słupowo-ryglowej został zaprojektowany przez miejskiego architekta Karla Klimma.
Dworzec stanowił początkową stację lokalnej linii kolejowej - Wrocław-Trzebnica-Prusice zapewniającej szybki transport okolicznej ludności do pracy, szkół, dojazdu do kurortu i sanktuarium Św. Jadwigi, a także przewóz towarów i przesyłek pocztowych.
Bieg torów kolejki wąskotorowej rozpoczynał się na obecnym pl. Staszica, gdzie miał jeden wspólny tor z tramwajem.
Dalej tory poprowadzono ulicą Reymonta, na obecny Most Osobowicki w kierunku Karłowic na ulicę Na Polance.
Podczas I wojny światowej kolejka funkcjonowała bez zakłóceń. Większy wpływ na jej eksploatację wywarły działania wojenne z okresu Festung-Breslau.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. linia kolejki znalazła się pod nadzorem Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu.
Wąskotorówka była nazywana "Latającym Trzebniczaninem" obsługiwała trasę Wrocław - Trzebnica - Żmigród i Milicz do roku 1951. 17-go grudnia tego roku przeniesiono na początkowy przystanek kolejki z Placu Staszica na ulicę na Polance za Mostem Osobowickim (dawnej stacji towarowej).
W 1967 r. zamknięto ruch na trasie Wrocław- Trzebnica, pozostałe odcinki sukcesywnie likwidowano. Ostatecznie całą trasę zamknięto w 1991 r.
W latach 60. XX wieku odwiedzony przeze mnie budynek dworca przeznaczono na magazyn. W 1979 r. budynek wpisano do rejestru zabytków. Następnie w 1981 r. oddano go do użytku Rzemieślniczemu Domowi Towarowemu. Ostatecznie budynek dworca w 1983 r. przekazano na dom katechetyczny parafii św. Bonifacego.
W 1986 r. zabytkowy obiekt wyremontowano i dobudowano nowy na przedłużeniu osi północ-południe (projekt architektoniczny dobudowy z zachowaniem stylu dworca wykonali Wanda i Tomasz Kononowiczowie, natomiast projekt konstrukcyjny opracował Wojciech Święcicki).
W części budynku nad dawną poczekalnią klasy drugiej zachowała się oryginalna więźba dachowa z naniesionymi znakami ciesielskimi. We wnętrzu poczekalni klasy trzeciej wyeksponowano więźbę półotwartą. Zachowała się również drewniana konstrukcja szkieletowa budynku oraz nawierzchnia peronu.
*Wiele ciekawych informacji na temat funkcjonowania przedwojennej wąskotorówki można znaleźć na stronie: http://www.kleinbahn.pl/historia.html
**Informacje zamieszczone we wpisie pozyskałam z tablicy informacyjnej zamieszczonej na budynku dworca.
Obiekt o drewnianej konstrukcji szkieletowej słupowo-ryglowej został zaprojektowany przez miejskiego architekta Karla Klimma.
Dworzec stanowił początkową stację lokalnej linii kolejowej - Wrocław-Trzebnica-Prusice zapewniającej szybki transport okolicznej ludności do pracy, szkół, dojazdu do kurortu i sanktuarium Św. Jadwigi, a także przewóz towarów i przesyłek pocztowych.
Bieg torów kolejki wąskotorowej rozpoczynał się na obecnym pl. Staszica, gdzie miał jeden wspólny tor z tramwajem.
Dalej tory poprowadzono ulicą Reymonta, na obecny Most Osobowicki w kierunku Karłowic na ulicę Na Polance.
Podczas I wojny światowej kolejka funkcjonowała bez zakłóceń. Większy wpływ na jej eksploatację wywarły działania wojenne z okresu Festung-Breslau.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. linia kolejki znalazła się pod nadzorem Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu.
Wąskotorówka była nazywana "Latającym Trzebniczaninem" obsługiwała trasę Wrocław - Trzebnica - Żmigród i Milicz do roku 1951. 17-go grudnia tego roku przeniesiono na początkowy przystanek kolejki z Placu Staszica na ulicę na Polance za Mostem Osobowickim (dawnej stacji towarowej).
W 1967 r. zamknięto ruch na trasie Wrocław- Trzebnica, pozostałe odcinki sukcesywnie likwidowano. Ostatecznie całą trasę zamknięto w 1991 r.
W latach 60. XX wieku odwiedzony przeze mnie budynek dworca przeznaczono na magazyn. W 1979 r. budynek wpisano do rejestru zabytków. Następnie w 1981 r. oddano go do użytku Rzemieślniczemu Domowi Towarowemu. Ostatecznie budynek dworca w 1983 r. przekazano na dom katechetyczny parafii św. Bonifacego.
W 1986 r. zabytkowy obiekt wyremontowano i dobudowano nowy na przedłużeniu osi północ-południe (projekt architektoniczny dobudowy z zachowaniem stylu dworca wykonali Wanda i Tomasz Kononowiczowie, natomiast projekt konstrukcyjny opracował Wojciech Święcicki).
W części budynku nad dawną poczekalnią klasy drugiej zachowała się oryginalna więźba dachowa z naniesionymi znakami ciesielskimi. We wnętrzu poczekalni klasy trzeciej wyeksponowano więźbę półotwartą. Zachowała się również drewniana konstrukcja szkieletowa budynku oraz nawierzchnia peronu.
*Wiele ciekawych informacji na temat funkcjonowania przedwojennej wąskotorówki można znaleźć na stronie: http://www.kleinbahn.pl/historia.html
**Informacje zamieszczone we wpisie pozyskałam z tablicy informacyjnej zamieszczonej na budynku dworca.
Muszę odwiedzić Wrocław i zobaczyć tą wąskotorową kolejkę bo byłem parę razy we Wrocławiu ale niestety nie wiedziałem że takie coś tam jest a bardzo lubię takie tematy.
OdpowiedzUsuńNiestety po całej wąskotorówce pozostał kawałek toru 600mm i odrestaurowany dworzec o którym piszę w tym poście.
UsuńAle nic straconego, warto podjechać do Krośnic. Tam działa wąskotorówka - największe wrażenie robi parowóz. Polecam :)
Byliśmy tam na prawdę odrestaurowany ten dworzec wygląda o wiele lepiej i bardzo się cieszę że zostawili trochę elementów ze starego dworca ma to swój klimat.
OdpowiedzUsuńZgadza się, nieraz warto "pokręcić się" po okolicy :)
UsuńJa mam pytanie czy ta kolejka wąskotorowa jest czynna czy to już jest w formie zabytku i można tylko zwiedzić peron, wybieram się niedługo do Wrocławia i chciałbym zobaczyć to miejsce.
OdpowiedzUsuńJanku, niestety wąskotorówki już dawno nie ma. Niemniej jednak sam odrestaurowany dworzec oraz okolicę warto zobaczyć - Przedmieście Odrzańskie i Nadodrze. Zobacz post o muralach: http://wroclovephoto.blogspot.com/2017/11/nadodrze-ul-roseevelta-niezwyke-podworko.html
UsuńPozdrawiam!